پشت خجالت مخفی نشوید

در حالی که برخی افراد دوست دارند مقاصدشان را بلند اعلام کنند، برخی دیگر ترجیح می دهند همواره در درون خود فکر کنند و پیش از رسیدن به نتیجه نهایی آن را بازگو نکنند.

این ویژگی شخصیتی مزایا و معایبی دارد. اگر از دید مثبت به آن نگاه کنیم، این شیوه منبع قدرت یک متفکر یا نویسنده است و بدون آن هرگز کتاب خوبی به وجود نمی آید؛ اما اگر از جنبه مقابل به آن بنگریم تمایل فرد به نگهداشتن هر چیز پیش خود باعث ضعف فرد می شود و در واقع او را خجالتی بار می آورد.

کمرویی ریشه در ترس دارد؛ یک ترس مبهم از بلند صحبت کردن که شاید منجر به تحقیر شدن یا نادیده گرفته شدن شود. چرا برخی افراد از بلند صحبت کردن می ترسند؟ شاید علت اصلی، حساسیت بیش از حد یا احساس عدم امنیت باشد. وقتی فرد بلند صحبت کردن را با رنج و دستپاچگی همراه می داند، پس هر کاری برای مقابله با آن انجام خواهد داد.

متاسفانه کمرویی آفت بزرگ موفقیت است. برای افرادی که با این مشکل مواجهند، مهم است که علل آن را بیابند و راه های غلبه بر آن را بیاموزند.

برای افرادی که کمرو و خجالتی هستند، ترس از بلند حرف زدن می تواند ناشی از یک تجربه بد، بخصوص در سال های قبل باشد. وقتی یک نوجوان با عصبانیت یا عدم علاقه دیگران در خصوص احساسش مواجه می شود، طبیعی است که آن احساس را در خود نگه دارد و در آینده نیز در خصوص بیان احساسات دیگرش دچار خجالت و کمرویی شود.

حتی اگر این اتفاق یک یا دو بار هم رخ دهد، افراد تمایل به بزرگنمایی چنین اتفاقاتی دارند، تا جایی که این وقایع در نظر آنها به غولی بزرگ تبدیل شود.

بهتر است بدانید طرز عکس العمل این گونه افراد معمولا به شما ارتباطی پیدا نمی کند و عموما طرز برخورد آنها به حالت روحیشان در آن زمان یا اتفاقاتی که بتازگی در زندگی شان رخ داده بستگی دارد.

کلید غلبه بر کمرویی، تشخیص بی اعتنایی های مشاهده شده از جانب دیگران و بی معنی دانستن آنهاست. وقتی فردی با شما منفی برخورد می کند، آن را شخصی تلقی نکنید. خود را جای دیگران بگذارید و ببینید چه چیزی باعث ایجاد حالت بد در آنها شده است. ببینید آیا آنها سعی دارند بی کفایتی ها و نارسایی های خود را بپوشانند؟ اگر از دید دیگران به قضایا نگاه کنید فهمیدن چرایی عکس العمل آنها آسان تر خواهد بود.

خلاص شدن از شر تجربیات بد نیز برای مقابله با کمرویی ضروری است. وقتی شما زمان زیادی را صرف یک تجربه ناگوار می کنید، آن را به چیزی خیلی ترسناک تر از آنچه هست تبدیل می کنید. این کار را با خودتان نکنید. به یک موضوع مفید فکر کنید. هر چه ذهنتان را با خاطرات مثبت بیشتری پر کنید، بلند صحبت کردن برایتان آسان تر می شود.

گام بعدی برای غلبه بر کمرویی فهمیدن این نکته است که دیگران هم اساسا شبیه شما هستند. همه از دستپاچگی می ترسند. دیگران به هوشمندی شما نیستند. اگر شما سوالی دارید، احتمالا دیگری هم سوال مشابهی دارد.

اجازه ندهید یک یا چند تجربه بد، نظر شما را راجع به نوع بشر تغییر دهد. روی هم رفته مردم مهربان و علاقه مند به برقراری ارتباط با دیگران هستند. آنها به تلاش های شما در ارتباط با خودشان با علاقه پاسخ می دهند. در بیشتر موارد، وقتی شما یخ اولیه را در ایجاد ارتباط می شکنید، مردم به هیجان می آیند.

دومین دلیل کمرویی، حس عدم اطمینان است. وقتی شما فکر کنید که چیز باارزشی برای شرکت در یک رابطه دارید، پس دلیلی برای دستپاچگی وجود ندارد. برای غلبه بر مشکل عدم اطمینان، شما نیاز به شناخت شایستگی های افکارتان و پی بردن به ارزش آنها دارید. جالب است بدانید افرادی که بیشتر مستعد کمرویی هستند، اغلب خیلی متفکرند. برای این که به پتانسیل های وجودیتان برسید، نیاز به ارتباط با دنیا دارید. درونیات فوق العاده شما تا وقتی دیگران را تعلیم ندهد هیچ ارزشی نخواهد داشت.

بهترین راه برای عادت کردن به برقراری ارتباط با دنیا، تمرین است. خودتان را مجبور کنید بلند صحبت کنید، بخصوص وقتی نمی خواهید این کار انجام شود. بکوشید ردیف جلو بنشینید و جلوی دید باشید. بدانید وقتی درونیات ذهنی تان را با مردم تقسیم می کنید در حال کمک به آنها هستید. وقتی عادت به این کار کنید خواهید دید چگونه مردم عکس العمل های مثبتی نشان می دهند. این کار اعتماد به نفس شما را می سازد.

غلبه بر کمرویی کاری نیست که فقط برای خودتان انجام دهید، بلکه موظفید افراد جامعه را هم در آن شریک کنید. وقتی شما یک فکر یا ایده دارید که ارزش شنیده شدن دارد نه تنها با ساکت بودن به خودتان صدمه می زنید، بلکه به افراد اطرافتان هم لطمه وارد می کنید.

یک مربی بسکتبال توضیح می داد که چگونه رفتاری می تواند خودخواهانه باشد. اگر یک بازیکن بتواند پاس بدهد، اما تصمیم بگیرد که آن را برای خودش نگه دارد، این کار خودخواهانه است و باعث ضرر به کل تیم می شود. وقتی شما شانس برتری را به خاطر کمرویی یا ترس از شکست از بین می برید، با این کار به تیم لطمه وارد می کنید.

دیگران به شما نیاز دارند. آنها به هوش و ذکاوت و بینش شما نیازمندند. آنها برای غلبه بر مشکلاتشان به کمک شما احتیاج دارند. با مخفی شدن پشت خجالت، در واقع شما کمکی را که می توانید به دوستان، بستگان و همکارانتان بدهید محدود می کنید.

یک استاد دانشگاه که به مبارزه با کمرویی می پرداخت آن را عادت ساده لوحانه و احمقانه خطاب می کند و می گوید هر چه زودتر کمرویی را بشکنید، بهتر است. کمرویی هیچ سودی برای هیچ کس ندارد. با غلبه بر کمرویی، به خودتان شانس شناخته شدن و پیشرفت و ترقی را بدهید. شما موقعیت های فوق العاده ای خلق خواهید کرد و ارتباطات بی نظیری به وجود خواهید آورد.

استعدادهای خود را در خود حبس نکنید. آنها را با دیگران تقسیم کنید تا این توانمندی ها رشد کنند و شکوفا شوند.

یکی از ساده ترین راه ها برای بهبود قدرت ارتباط با دیگران و تقویت روابط اجتماعی تان، بهبود مهارت صحبت با غریبه هاست.

در کودکی به ما آموخته شده از غریبه ها بترسیم (چون والدینمان این کار را برای امنیت ما ضروری می دانستند) اما بیشتر مردم این ترس را تا بزرگسالی نیز با خود به همراه دارند که البته این مساله در بزرگسالی به جای داشتن تاثیرات مثبت باعث لطمه به فرد می شود. این طرز فکر باعث محدودیت در تعداد افرادی که شما می توانید با آنها ملاقات کنید یا با آنها ارتباط برقرار کنید، می شود. شما درون جعبه ای حبس می شوید که فقط به روی کسانی باز می شود که آنها را از قبل می شناختید. اگر شما اکنون افراد زیادی را می شناسید، خوب است، اما شما را محدود به ملاقات کسانی می کند که کلا شبیه شما هستند. اگر شما در حال ورود به یک محیط جدید هستید و دوستان زیادی ندارید، ترس از صحبت با غریبه ها واقعا فلج کننده است.

خوشبختانه بهبود مهارت صحبت با غریبه ها ساده است. به محض شروع این کار، مزایای بیکران و هیجانات ناشی از آن شروع می شود، به طوری که شما را به ادامه این کار تشویق می کند. چنین مهارتی را براساس 3 گام زیر در خود تقویت کنید:

1) بکوشید به مزایای صحبت با غریبه ها اشراف پیدا کنید.

2) بدانید چگونه با موقعیت های ناخوشایند مثل عدم پذیرش از سوی دیگران مواجه شوید.

3) ترس خود را با تمرین بکشنید.

برای این که ایده ای از مزایای صحبت با غریبه ها به دست آورید، نیاز به تغییر طرز فکرتان دارید. ما به عنوان موجوداتی اجتماعی، طبیعتا مستعد ترس از افرادی که نمی شناسیمشان هستیم. ما آنها را به عنوان موجودات خطرناک خارجی می بینیم که می خواهند به ما و خانواده مان صدمه بزنند.