شیوه ارتباطی دانش آموزان عادی و لکنتی

بررسی حاضر از نوع توصیفی - مقطعی است. آزمودنی های عادی (312 نفر) به روش نمونه گیری خوشه ای - تصادفی از مدارس ابتدایی و راهنمایی دخترانه و پسرانه ی مناطق3 ، 4،9 و 16 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند.

گروه بهداشت روان گوپی

1399/2/12

1 نظر

لُکنَت زبان به اختلال روانی در گفتار و الگوی زمانی آن که سخن گفتن را برای شخص دشوار می‌سازد گفته می‌شود. لکنت زبان عمدتاً و به‌طور کلی جز در موارد استثنایی در دوران خردسالی آغاز شده و یک پدیده خاص دوران کودکی است و معمولاً از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می‌شود.

لکنت زبان دانش آموزان

به تپق ‌ها، تکیه‌کلام‌ ها، انواع لکنت و موارد مشابه که شیوایی صحبت کردن را تحت تأثیر قرار می‌دهند به‌اصطلاح تخصصی « ناروانی » یا « لکنت » گفته می‌شود.

لکنت زبان دانش آموزان یک اختلال ثانویه است یعنی در پی علتی دیگر ایجاد می‌شود.

هرچند هنوز علت دقیق و مشخصی برای لکنت زبان ارائه نگردیده، اما محققان فاکتورهای ژنتیکی، عوامل محیطی و تجربه‌ی موقعیت‌های استرس‌زا را در شکل‌گیری لکنت زبان دانش آموزان مؤثر می‌دانند.

اختلالات نورولوژی و مربوط به مغز و اعصاب و انواع بیماری‌های عصب‌شناختی، استرس، مشغله فکری، ترس، عادت و…هرکدام به‌گونه‌ای می‌توانند درصدی از لکنت زبان دانش آموزان را ایجاد کنند.

لکنت زبان دانش‌آموزان ازنظر شدت به سه سطح خفیف، متوسط و شدید تقسیم می‌گردد.

توجه داشته باشید که احتمال ایجاد لکنت زبان در همه کودکان قبل از سنین دبستان وجود دارد که به آن لکنت طبیعی گفته می‌شود. اگر کودک متوجه تفاوت و تغییرات صحبتش با هم‌سالان خود شود و در این میان بازخوردهای نامناسب از جانب والدین، مربی و دوستان بگیرد احتمال تبدیل لکنت طبیعی به لکنت پیشرفته تشدید می‌شود که باید با ظرافت بیشتری به این مسئله پرداخت.

● هدف:

پژوهش حاضر مقایسه ی نگرش ارتباطی کودکان عادی و لکنتی بوده است.

● مواد و روش کار:

بررسی حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است. آزمودنی های عادی (312 نفر) به روش نمونه گیری خوشه ای- تصادفی از مدارس ابتدایی و راهنمایی دخترانه و پسرانه ی مناطق3 ، 4،9 و 16 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. آزمودنی های لکنتی همه ی دانش آموزان لکنتی بودند (48 نفر) که در همان مدارس تحصیل می کردند. سن آزمودنی های پژوهش 15-8 سال بود. نگرش ارتباطی دانش آموزان به کمک آزمون نگرش ارتباطی (CAT) سنجیده شد.

● یافته ها:

یافته ها نشان دادند که نمره های دو گروه ازنظر نگرش ارتباطی تفاوت معنی دار دارند و افراد لکنتی بیش از افراد عادی دارای نگرش ارتباطی منفی هستند. در هر گروه، گروه های سنی مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان ندادند.

● نتیجه گیری:

نگرش ارتباطی افراد لکنتی منفی تر از افراد عادی است.

● لکنت زبان و هیپنوتیزم درمانی:

علاوه بر بکار گیری فنون گفتار درمانی در درمان لکنت زبان، مشاوره روانشناسی، روان درمانی و هیپنوتیزم درمانی نیز می تواند به منظور بهبودی ویژه گی های روانی فرد و در نهایت در درمان لکنت زبان مورد استفاده قرار گیرد.