تاثیر تجویز سوسپانسیون سفیکسیم در درمان سرپایی پیلونفریت حاد کودکان

● سابقه وهدف:

عفونت ادراری یکی ازشایع ترین عفونت های کودکان و شیر خواران می باشد. از آنجا که درمان استاندارد منجر به بستری شدن و دریافت آنتی بیوتیک وریدی می گردد، استفاده از درمان سرپایی یک روش مطلوب می باشد که از خطر عفونت های بیمارستانی و صرف هزینه ی بالا پیشگیری می کند. از این رو مطالعه ی حاضر به منظور تعیین اثر سوسپانسیون سفیکسیم در درمان پیلونفریت حاد کودکان، در سال 1381 تا 1383 در کرمانشاه انجام شد.

● مواد و روش ها:

در این مطالعه ی کار آزمایی بالینی، 60 کودک بیمار بالاتر از یک سال و دارای تب و عفونت ادراری فوقانی مورد بررسی قرار گرفتند. یک گروه (30 نفر) تحت درمان با شربت سفیکسیم به مقدار 8 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 14 روز (7 روز اول در بیمارستان و 7 روز در منزل) و گروه دیگر تحت درمان استاندارد با آمپی سیلین (100 میلی گرم بر کیلو گرم) و جنتامایسین (2.5 میلی گرم بر کیلو گرم) 7 روز در بیمارستان و7 روز با شربت کوتریموکسازول (7 تا 10 میلی گرم بر کیلو گرم) قرار گرفتند. پاسخ به درمان از دو جنبه ی منفی شدن کشت ادرار و قطع تب و بررسی عوارض احتمالی شامل تعداد موارد عود و یا ایجاد اسکار در بافت کلیه بررسی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

● یافته ها:

نتایج نشان داد که کشت ادرار 9 بیمار (30 درصد) در گروه درمان با شربت سفیکسیم و یک بیمار (3/3 درصد) در گروه درمان استاندارد منفی نشد (P=0.012). متوسط زمان قطع تب در هر دو گروه، 48 تا 60 ساعت بود. عود بیماری در درمان با سفیکسیم 16.7درصد و در بیماران تحت درمان استاندارد 10 درصد بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. اسکار کلیوی ایجاد شده پس از 6 ماه، درکودکان تحت درمان با شربت سفیکسیم 8.3 درصد و در کودکان تحت درمان با روش استاندارد 1/7 درصد بود (P=0.08). نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به 30 درصد شکست درمان در بیماران تحت درمان با سفیکسیم خوراکی، استفاده از این دارو جهت درمان سرپایی موارد پیلونفریت حاد توصیه نمی شود. انجام تحقیقات بیشتر پیشنهاد می گردد