تعیین میزان انکپسولاسیون توکسویید کزاز در سامانه های دارو رسانی میکروسفری و لیپوزومی به دو روش اسپکتروسکوپی مختلف

● زمینه و هدف:

از مهم ترین روش های تعیین مقدار پروتیین های انکپسوله در سامانه های دارورسانی ذره ای، روشهای اسپکتروفتومتری هستند. در روش برادفورد، که یکی از روشهای پر استفاده است، برخی از عوامل تداخل کننده، روی تعیین مقدار دقیق پروتیین اثر می گذارند. در چنین مواقعی می توان از روشهایی مانند اسپکتروفلوریمتری که تداخل کمتری دارند، استفاده نمود.

● روشها:

ابتدا توکسویید کزاز (TT) با فلورسیین ایزوتیوسیانات (FITC) به عنوان ماده فلورسنت، کنژوگه شد. برای جداسازی نمک های بافر و FITC آزاد از روش دیالیز و اولترافیلتراسیون استفاده شد. میکروسفرهای آلژینات و لیپوزومهای حاوی توکسویید فلورسنت به ترتیب به روش امولسیون سازی- ژل کردن فاز داخلی و تبخیر حلال تهیه شدند. مقدار توکسویید انکپسوله شده در میکروسفرها و لیپوزومها به دو روش برادفورد و فلوریمتری اندازه گیری شد.

● یافته ها:

میانگین درصد انکپسولاسیون FITC-TT در میکروسفرها با روش برادفورد %38.33 6.11 و به روش فلوریمتری %21.33 2.1 به دست آمد (P<0.01). در روش برادفورد میکروسفرهای بدون پروتیین جذب بالایی نشان دادند که ناشی از تداخل پلیمر سدیم آلژینات با این روش می باشد. ولی در روش اسپکتروفلوریمتری، جذب محلول میکروسفر بدون پروتیین ناچیز بود و نتایج حاصل از آن قابل اطمینان تر است. علاوه بر این، متوسط درصد انکپسولاسیون FITC-TT در لیپوزومها، به صورت غیرمستقیم با روش برادفورد %46.3 6.2 و به روش فلوریمتری %56 3 محاسبه شد (P<0.05). سوپرناتانت لیپوزوم بدون پروتیین نیز در روش برادفورد جذب بالایی نشان می دهد که می تواند ناشی از تداخل لیپیدهای آزاد باشد ولی در روش فلوریمتری سوپرناتانت لیپوزوم فاقد پروتیین جذب کمی نشان می دهد و نتایج حاصل از آن قابل اطمینان تر است.

● نتیجه گیری:

در هنگام تعیین درصد انکپسولاسیون پروتیینها در میکروسفرها و لیپوزومها، در مواقعی که روش های اسپکتروفتومتری به دلیل مواد تداخل کننده قابل استفاده نیستند، می توان روشهای اسپکتروفلوریمتری را جایگزین آنها نمود.