بررسی آزادسازی دارو از کمپلکس کلستیرامین ـ ایبوپروفن روکش داده شده با مخلوط پلیمرهای اتیل سلولز و پلی اتیلن گلیکول 4000

ایبوپروفن دارویی از دسته داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAIDs) است که اثرات درمانی مطلوب تر و عوارض گوارشی و کلیوی کمتری در مقایسه با سایر NSAIDs دارد و همین امر موجب استفاده وسیع آن به خصوص در اطفال شده است. از سوی دیگر نیمه عمر کوتاه و در نتیجه نیاز به تجویز مکرر دوز در طول روز، این دارو را نامزد مطلوب ساخت فرآورده های آهسته رهش کرده است.

فرمولاسیون دارو به صورت اشکال دارویی آهسته رهش، مزایای بسیاری از جمله کاهش دفعات مصرف، کاهش اثرات چانبی و افزایش پذیرش بیمار را به همراه دارد. از سیستم های تعویض کننده یون در ساخت اشکال مختلف آهسته رهش از جمله سوسپانسیون و کپسول، استفاده می شود. زیرا از یک سو برخی از رزینها، ویژگی های ذاتی در آهسته رهش کردن داروها دارند و چنین سیستم هایی از محاسنی چون امکان تهیه آسان و مرتفع کردن خطر پرش دوز، برخوردارند و از سوی دیگر از آنجا که در یک کمپلکس رزین ـ دارو، آزادسازی دارو از رزین، در نتیجه یک پروسه تعویض یون و در تبادل با یون های محیط، صورت می گیرد، در صورت فرمولاسیون دارو در قالب اشکال مایع، می توان با انتخاب محیطی بدون یون به عنوان حامل فرمولاسیون، آزادسازی دارو را به محیط مملو از یون دستگاه گوارش، محدود نمود.