اغلب داروهایی که کم محلول در آب هستند از نظر بازدهی بدنی مشکل دارند. لذا افزایش بازدهی بدنی داروهای کم محلول در آب یکی از زمینه های تحقیقاتی بسیار مهم محسوب می شود. پیروکسیکام از نظر BCS جزو داروهای دسته II می باشد چرا که نفوذ پذیری مناسب اما محلولیت بسیار کمی در آب دارد. در مورد این گونه داروها سرعت جذب گوارشی معمولاً به وسیله سرعت انحلال دارو در مایعات گوارشی کنترل می شود. در این گونه موارد سرعت جذب برابر سرعت انحلال خواهد بود. بنابراین عملی ترین و بهترین روش برای افزایش بازدهی بدنی این قبیل داروها، افزایش محلولیت و یا سرعت انحلال دارو می باشد. در حال حاضر برای افزایش سرعت انحلال در دستگاه گوارش و به تبع آن افزایش بازدهی بدنی داروهای بسیار کم محلول از دو روش افزایش محلولیت (Cs) و افزایش سطح تماس (A) استفاده می شود که از تکنیک های زیادی جهت دستیابی به این هدف می توان بهره گرفت.
بررسی تأ ثیر وزن مولکولی PEG برروی خصوصیات فیزیکوشیمیایی دیسپرسیون های جامد پیروکسیکام تهیه شده به روش ذوبان barresie tasire vazne molkollie peg pdf 274 KB application pdf
هادی ولیزاده قباد محمدی خسرو ادیب کیا پروین ذاکری میلانی علی نخودچی
مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبر 1610 ز