بررسی اثرات بروموکریپتین و سولپیراید بر روند وابستگی و علایم قطع مصرف مرفین در موش سوری نر

امروزه وابستگی دارویی و متعاقب آن بروز اعتیاد، از معضلات مهم بشری در جوامع مختلف به شمار می آید. لذا یکی از اهداف محققین در این خصوص، یافتن راه حل هایی جهت کاهش وابستگی دارویی و اعتیاد به آن می باشد. امروزه اپیوییدها به عنوان یکی از بهترین گروه های دارویی جهت کاهش دردهای شدید حاد و مزمن همچنان به طور وسیع به کار گرفته می شوند. منتها مشکل عمده ای که سر راه مصرف طولانی مدت اپیوییدها وجود دارد مسیلهٔ بروز تحمل و به دنبال آن بروز وابستگی به آنها می باشد. وابستگی شدیدی که به این داروها از لحاظ جسمانی و روانی پیش می آید درمان را با مشکلات زیادی روبرو کرده و ترک اعتیاد را مشکل تر می سازد.

در سال های اخیر مطالعات بسیاری روشنگر نقش سیستم های بیوآمینی در بروز آثار مختلف جسمی و روانی اپیات ها بوده است. در بروز پدیدهٔ وابستگی به اپیوییدها، دخالت مسیرهای مختلف نورونی در سیستم عصبی مرکزی مطرح است که یکی از عمده ترین آنها مسیر دوپامینرژیک می باشد که به عنوان یک مسیر مهم در پیدایش تحمل و وابستگی به اپیوییدها مطرح می باشد.