در مطالعات سلولی و ژن درمانی از مارکرهای یا شناساگرها علاوه بر اینکه برای انتخاب و تکثیر سلول های هدف استفاده می شود. در صورتی که مارکر مورد نظر عامل خودکشی (suicide) باشد از آن برای افزایش اثرات سیتوتوکسیسیته یا درمانی وکتورها و از بین بردن سلول های هدف می توان بهره جست. عوامل خودکشی سلولی آنزیم هایی را کد می کنند که عوامل غیر سمی را به فرآورده های سمی و سیتوتوکسیک تبدیل می کنند. یکی از این عوامل خودکشی، ژن HSV.tk است که آنزیم HSV.TK را کد می کند که عامل ایجاد حساسیت به GCV است. HSV.TK در تبدیل پیش داروی GCV را به عامل سیتوتوکسیک P3-GCV دخیل است. این خاصیت HSV.TK باعث گردیده تا از آن در برخی پروتکل های ژن درمانی به صورت تنها و یا ترکیب با سایر عوامل درمانی که با هم سینژیک هستند برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده شود. HSV.TK-Zeo پروتیین مرکبی است که از ترکیب دو پروتیین HSV.tk و Zeo تشکیل یافته است.
بررسی توانایی پلاسمید pCCI در القاء مقاومت و حساسیت به داروهای زیوسین و گنسیکلوویر در سلول های حیوانی barresie tavanaie pelasmid pdf 117 KB application pdf
محمد سعید حجازی
مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبر 1610 ز www pharm sci tbzmed ac ir