انفوزیون میدازولام در درمان صرع پایدار تشنجی مقاوم کودکان

صرع پایدار تشنجی یک فوریت طبی اعصاب کودکان است که نیاز به اقدامات سریع جهت درمان دارد و تأخیر در درمان، سبب مرگ و میر وعوارض عصبی جبران ناپذیر می شود. شیوع صرع پایدار سالانه 41 بیمار به ازاء هر 100 هزار نفر می باشد که به صورت 50 حمله صرع پایدار به ازاء هر 100 هزار نفر درعرض یکسال دیده می شود. صرع پایدار به مواردیکه تشنجات بیمار بیش از 30 دقیقه طول بکشد یا حملات مکرری که درفواصل آن بیمار وضعیت هوشیاری قبل از تشنج خود را به دست نیاورد، اطلاق می شود. اگر فعالیت تشنجی علیرغم شروع درمان با حداقل دو دوز وریدی یا رکتال 2/0 mg/kg دیازپام به فاصله 15 دقیقه، فنی تویین و فنوباربیتال وریدی که هر یک با دوز mg/kg 20 در عرض 30 دقیقه انفوزیون می شود، بیش از 60 دقیقه تداوم داشته باشد صرع پایدار مقاوم گفته می شود. حالت مقاوم صرع پایدار که حداقل 31 ـ 9% بیماران صرع پایدار را تشکیل می دهد، سبب مورتالیته بیشتری (4 تا 20%) می گردد. درمان این حالت مشکل بوده و روش های مختلفی برای کنترل آن پیشنهاد شده است. بیهوشی عمومی برای صرع پایداری که بعد از یکساعت درمان با داروهای ضدتشنجی ردیف اول با مقدار کافی کنترل نشود، توصیه می شود.