رهنمودهای تازه رینیت-مجله مادر گوپی

تغییرات تازه ی رهنمودهای تشخیص و درمان رینیت برکارآمدی نسبی داروهای تازه تر و درمان توام برای تسکین نشانه ها به ویژه در تعیین مؤ;ثرترین زمان وقتی بیمار می داند در محیط آلوده قرار دارد، استوار است.

این رهنمود ها که آخرین بار به سال 1998 عرضه شدند، در توصیه ی روشهای درمانی رویکردی نسبتاً; متفاوت نسبت به رهنمودهای بین المللی در پیش گرفته اند، در این رهنمودها به بحث درباره ی فرصت های درمانی برای بیمارانی مبادرت شده که نمی توانند بعضی داروها را تحمل کنند یا ترجیح می دهند از بعضی راههای تجویز دیگر استفاده نمایند.

در مورد وضعیت داروهای آنتی لکوترینی خوراکی و نیز آنتی هیستامین های درون بینی اطلاعات بیشتری به دست آمده است.

کارگروهی که در این زمینه به فعالیت مشغول است، پی برده است که تلفیق بعضی داروها مانند افزودن آنتی هیستامین خوراکی به آنتاگونیست گیرنده ی آنتی لکوترین خوراکی ممکن است در درمان رینیت آلرژیک نسبت به تک درمانی سودمندی بیشتری داشته باشد ولی به اندازه ی تک درمانی با استرویید داخل بینی مؤ;ثر نیست.

در این رهنمود ها آمده است که آنتی هیستامین های داخل بینی در درمان رینیت آلرژیک فصلی مانند آنتی هیستامین های خوراکی نسل دوم مؤ;ثر می باشند ولی عموماً; نسبت به کورتیکوستروییدهای داخل بینی در رینیت آلرژیک فصلی و دایمی تأ;ثیر کمتری دارند. به این ترتیب درمان توام آنتی هیستامین های درون بینی و کورتیکوستروییدهای درون بینی سودمند خواهد بود.

اگرچه آنتی هیستامین های خوراکی نسل اول ودوم در چاره سازی نشانه های رینیت آلرژیک به قدر کافی مورد مقایسه قرار نگرفته اند ولی کار گروه خدمات پیشگیری ایالات متحده به طور کلی آنتی هیستامین های نسل دوم را نسبت به داروهای نسل اول ترجیح داده است زیرا حوادث خطرناک مانند تسکین، اختلال در کار وآثار آنتی کلینرژیک کمتری دارند.

داروهای خوراکی ضد احتقان در کاهش احتقان بینی بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک یا غیر آلرژیک مؤ;ثرند ولی در بیمارانی که از داروهای محرک استفاده می کنند یا بیمارانی که دچار افزایش فشارخون، بیماری عروق مغز یا بیماری قلب و عروق، هیپرتیروییدیسم، گلوکوم زاویه بسته و انسداد گردن مثانه هستند باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند و در صورت ایجاب، زیر نظر باشند.

کارگروه توصیه کرده است که با دقت مضار و منافع استفاده از داروهای ضد احتقان (دکونژستان) خوراکی در کودکان کمتر از 6 سال در نظر گرفته شود به ویژه وقتی کودک برای چاره سازی بیماری کمبود دقت / بیش فعالی از داروهای محرک استفاده می کند و یا از دکونژستان و آنتی هیستامین به صورت توام استفاده می نماید. سازمان FDA در مورد اور دوز و مسمومیت ایجاد شده به علت این داروها اخطار کرده است.

دراین رهنمود آمده است که به نظر نمی رسد درمان توام رینیت آلرژیک با آنتی هیستامین های خوراکی و کورتیکوسترویید های درون بینی یا آنتی هیستامین های درون بینی، نفع بیشتری داشته باشد. اما، مصرف همزمان کورتیکوسترویید درون بینی و یک داروی آنتی کلینرژیک درون بینی مانند ایپراتروپیوم بروماید در رینوره ممکن است مؤ;ثرتر از مصرف هر یک از دو دارو باشد.

به غیر از روایت های شخصی در بررسی های محدود، اطلاعات مربوط به تعیین تأ;ثیر درمان توام آنتاگونیست های خوراکی گیرنده ی لکوترین و کورتیکوسترویید های درون بینی، سبب تسکین بیشتر رینیت آلرژیک نمی شود.

در این رهنمود از مفهوم رینیت آلرژیک اپیزودیک استفاده شده است. بنا به تعریف در این حالت نشانه های آلرژیک بینی به علت تماس اسپورادیک با آلرژن های استشمام شده از هوا ایجاد می شود که معمولاً; این آلرژن ها در محیط خانه و بیرون از منزل بیمار وجود ندارد.

در صورتی که بیمار به محیطی مملو از آلرژن می رود، بهتر است مشخص شود کدام دارو براساس نیاز برای بیمار بهتراست زیرا بعضی از این داروها را باید یک ساعت قبل استفاده کرد مانند استروییدهای نازال.

به عنوان مثال، آنتی هیستامین های خوراکی به علت زمان لازم برای جذب، در صورتی که بیمار درست پیش از تماس از آنها استفاده کرده باشد، الزاماً; داروی خوبی نیستند.

در این رهنمود، فرصت های درمانی رینیت همراه نشانه های چشمی هم ذکر شده است. نتایج متاآنالیزهای انجام شده حاکی از آن است که آنتی هیستامین های خوراکی در نشانه های چشم نسبت به کورتیکوسترویید درون بینی دارای مزیت بیشتری نیستند.

نتایج بازبینی مقالات پزشکی سبب این توصیه شده است که طبیب باید بیماران مبتلا را از نظر وجود سندرم انسدادی آپنه ی خواب، علاوه بر سایر بیماری های همراه رینیت از جمله آسم و سینوزیت مورد بررسی قرار دهد.

این کارگروه همچنین توصیه کرده است که مصرف آنتی هیستامین های نسل دوم در دوره ی بارداری، مطمین هستند و این نتیجه حاصل اطلاعات فراوان به دست آمده است، ضمن آنکه آنتی هیستامین های نسل اول در دوره ی بارداری دارای ایمنی نسبی می باشند. سازمان FDA، این داروها را در دسته ی B قرار داده است. سدیم کرومولین و مونتلوکاست (Singulair) نیز از نظر ایمنی در دسته ی B قرارمی گیرند. بسیاری از استروییدهای درون بینی در دسته ی C قرار دارند ولی در این رهنمود آمده است که ادامه ی درمان با این داروها، با کمترین دوز مؤ;ثر در صورتی که نشانه های بیمار پیش از بارداری به قدر کافی کنترل شده باشد، جایز است.