تغذیه ورزشکاران

براساس برنامه تمرینهای ورزشکاران، حداقل 50 درصد و ترجیحا 60 تا 70 درصد از انرژی آنها بهتر است که از مواد قندی تامین شود. باقیمانده انرژی باید به صورت مواد پروتیینی 10 تا 15 درصد...

نیازهای غذایی و میزان انرژی برای هر ورزشکار بر اساس وزن، قد، سن، جنس، متابولیسم و نوع شدت، تکرار و مدت فعالیت متفاوت است.

فشارهای روحی و جسمی در زمان تعلیم دیدن و رقابت همراه با برنامه های مسافرتی روی نیاز دریافتی تغذیه ورزشکاران اثر می گذارد؛ درنتیجه میزان کالری و غذای اصلی باید با دقت برای نگهداری سلامت و نیاز تغذیه ای آنها برنامه ریزی شود.

براساس برنامه تمرینهای ورزشکاران، حداقل 50 درصد و ترجیحا 60 تا 70 درصد از انرژی آنها بهتر است که از مواد قندی تامین شود. باقیمانده انرژی باید به صورت مواد پروتیینی 10 تا 15 درصد، چربی 20 تا 30 درصد، کالری و مواد غذایی روزانه بدست آید.

مواد قندی مانند دستگاه عصبی مرکزی، برای عضلات درحال ورزش سوخت خوبی هستند؛ مصرف مواد قندی توسط عضلات اسکلتی، به منابع قابل دسترسی انرژی در بدن و نیز به شدت و مدت ورزش بستگی دارد.

شدت و مدت ورزش برمصرف مواد قندی تاثیر دارند و میزان انرژی بدست آمده از سوخت مواد قندی با شدت ورزش افزایش می یابد، درحالی که اگر ورزش طولانی شود، به وضوح کاهش می یابد. وقتی مدت تمرینات از90 دقیقه بیشتر می شود نظیر دوی ماراتن، ذخایر گلیکوژن ماهیچه ای به طور واضحی کاهش می یابد.

وقتی این میزان به محدوده بحرانی می رسد، دیگر نمی توان ورزش با شدت بالا را ادامه داد. به اصطلاح عملی، ورزشکار خسته می شود و باید ورزش را متوقف و یا سرعت خود را کم کند. بر اساس نتایج تحقیقات، محتوای گلیکوژن ماهیچه ای در شش ساعت اول ورزش، با مصرف قندهای ساده به طور واضح بیشترست و سطح انسولین سرم نیز افزایش می یابد.

تغذیه قبل از ورزش با دو هدف انجام می شود: یکی عدم احساس گرسنگی قبل و طی ورزش و دیگری باقیماندن قند خون در زمان تمرین و رقابت درحد مناسب است؛ تغذیه مواد قندی قبل از ورزش می تواند به ذخیره سازی مجدد گلیکوژن در کبد کمک کند.

این ماده ضمن رقابت و تمرینات طولانی، مصرف خواهد شد. به طور متوسط، هر ساعت پس از ورزش فقط پنج درصد از گلیکوژن ماهیچه ای مصرف و طی ورزش بازسازی می شود؛ لذا برای ذخیره سازی کامل و ساخت تقریبا "600" گرم قند مصرف شده، حداقل به"20" ساعت وقت نیاز است.